Guanayara, El Rocio waterval en Cienfuegos

Na een vroeg ontbijt in hotel gaat de koffer in de bus en stappen we in een oude open legertruck. Een Zyl 131 6 x 6. We gaan het Guanayara gebied in voor een wandeling door het regenwoud onder leiding van een locale gids.
De rit met de legertruck is geweldig. De hellingen zijn behoorlijk stijl en je hoort de motor zwoegen om boven te komen. In eerste instantie is het nog koud. De mist hangt nog over de wegen. Maar na een half uur klaart het op. Onderweg zien we koeien en varkens op de weg en af en toe passeren we iemand te paard of ezel. Zelfs in dit afgelegen gebied zijn nog een paar dorpen en zelfs een doopsgezinde gemeente.

We stoppen op een plek in het regenwoud. Iris en Wim en wij krijgen een eigen gids. Een enthousiast meisje dat ons een hoop over de omgeving vertelt. Een gids met zijn vieren, betekend een hoop persoonlijke aandacht en ze heeft dus alle tijd om alles te laten zien. Onder andere een varentje, die als je hem aanraakt, de blaadjes sluit. De Mimosa Pudica. We lopen langs een koffieplantage en zien een paar inheemse vogels. Hoewel je wel heel goed moet kijken om die te vinden. We vangen een glimp op van een Tocororo of Cubaanse Trogon. Een schuwe vogel die je bijna niet ziet maar wel hoort. Van dat geluid is ook zijn Cubaanse naam afgeleid. Twee keer zien we kolibries. Een vliegend en een nestje. De Cubaanse kolibries (bijkolibrie of zunzuncito) zijn de kleinste ter wereld.

Uiteindelijk komen we bij de "El Rocio" waterval. Hier hebben we de keus te voet verder te gaan of de "Rambo tour" te doen. Dit betekent langs de waterval naar beneden en door de rivier verder. Helaas heb je hier waterschoenen voor nodig en die hebben we niet bij ons. Iris en Wim zijn beter voorbereid en wagen het er op.

Na een mooie en niet al te moeilijke wandeling komen we bij een kleine waterval en een bergmeertje. Hier hebben we even pauze en kunnen we wat drinken en zwemmen. Ik waag het er op, hoewel het erg koud is. Een paar Russen van een ander reisgezelschap moeten erg lachen als ik ze non-verbaal duidelijk maak hoe koud het water is (zooooooooo... klein). Toch is het lekker om zo even af te koelen na de warme wandeling.

Hierna is het nog een klein stukje lopen tot de plaats waar we gaan lunchen, Casa de la Galega. Hier krijgen we heerlijk gegrilde kip, aardappelen, rijst met bonen en salade met uiteraard een Bucanero biertje. Onderweg naar de lunchplek komen we de man tegen die tijdens de pauze de drankjes verzorgde. Te paard en met een, met koelbox en voorraad beladen, ezel.
Na de lunch stappen we weer in de legertruck en gaan terug naar het hotel, waar we weer op de bus stappen richting Cienfuegos.

Na een uur arriveren we in Cienfuegos na een stuk langs de Caribische kust  te zijn gereden.
We hebben wat vrije tijd om de stad te bezichtigen en gaan met Iris en Wim op pad. We lenen de kleine camera uit aan Iris en Wim, omdat hun camera er mee opgehouden is. De foto's mailen we later wel door. Vergeleken met de andere steden de we gezien hebben is dit een redelijk moderne en mooie stad. Wel kom je weer de in onze ogen meest vreemde zaken tegen, zoals een kruiwagen met levende kalkoenen. We maken nog wat foto's op de boulevard en op het plein Parque Marti.

Daar stappen we weer op de bus en rijden we in ca 4 uur terug naar Varadero. Halverwege komen we in een tropische regenbui terecht en vraag ik me af of de chauffeur wel eens van het begrip "aquaplaning" heeft gehoord.
Onderweg zie je trouwens veel mensen liften. Dit is gebruikelijk in Cuba en zelfs door de overheid geregeld. Op veel plaatsen staan mensen met gele shirts (Amarillo's), die auto's aanhouden en lifters een plek toewijzen. Auto's van de staat (blauw kenteken) zijn verplicht te stoppen en mensen mee te nemen. Prive auto's (geel kenteken) mogen zelf bepalen of ze stoppen of niet.

We zijn op tijd terug in het hotel voor het diner. Na het diner koffie bij Kolibri en daar maken we kennis met een aantal Canadezen. Onder andere Dennis en Karen uit Newfoundland.
Na een gezellige avond zoeken we de kamer op, want we zijn best vermoeid van de excursie.

Hasta Pronto!